Pojave raznih bolesti i zagađivača hrane uslovile su da posebno značajna uloga savremene države postaje utvrđivanje i propisivanje prihvatljivih standarda proizvodnje i kvaliteta, kao i obezbeđivanje mehanizma kontrole sprovođenja propisanih pravila. Standardi su norme kojima su propisana pojedina svojstva i karakteristike proizvoda, metode njihovog ispitivanja i način pakovanja.
Standardi predstavljaju dokumenta u kojima se za opštu upotrebu utvrđuju pravila, smernice ili karakteristike za određene aktivnosti ili njihove rezultate, radi ostvarivanja optimalnog reda u određenoj oblasti. Donošenjem Regulative (ECC) 2092/91 postavljen je minimum zahteva koje je bilo potrebno ispuniti da bi se proizvod mogao nazvati organskim i plasirao na tržište Evropske unije. Prema Regulativi organska proizvodnja se definisala kao „sistem upravljanja poljoprivrednim gazdinstvima koji podrazumeva primenu poljoprivrednih mera koje su uskladu sa okolinom i koje podrazumevaju velika ograničenja u pogledu upotrebe đubriva i pesticida“. Regulativa je postavljala minimum zahteva za organsku proizvodnju. Znači, da bi se proizvod uopšte mogao registrovati kao organski proizvodnja, je mora biti u skladu bar sa datom Regulativom. Takođe, u nekim slučajevima, da bi mogao da koristi neke od oznaka koje se koriste da označe organski proizvod u Evropskoj uniji, proizvođač je morao da zadovolji i veće zahteve od onih sadržanih u Regulativi.
Standardizacija je pre svega namenjena primarnim proizvođačima i prerađivačima koji imaju nameru da organski proizvod izvezu na EU tržište. Grupe proizvoda koji podležu standardizaciji su neprerađeni poljoprivredni proizvodi biljnog porekla i prerađena hrana. Trenutno organski proizvod namenjen izvozu u EU, mora da ispunjava zahteve koji su navedeni u Privatnom Standardu Za Sertifikaciju Organskih Proizvoda ekvivalentnom EC 834/07 i EC 889/08.
Mr Anka Kačarević
Kačarević Anka
Kačarević Anka