Zelenišnim đubrenjem zemljište se obogaćuje svežom organskom materijom, pri čemu dolazi do poboljšanja njegovih fizičkih, hemijskih i bioloških osobina, odnosno do povećanja plodnosti i prinosa gajenih biljaka. Usevi pogodni za ovu namenu su oni koji u kratkom vremenskom periodu formiraju veliku biljnu masu i zahvaljujući razvijenom i dubokom korenovom sistemu, usvajaju hraniva iz dubljih slojeva zemljišta.
Gajenjem postrnih useva za zelenišno đubrenje postižu se brojni pozitivni efekti:
– zemljište se obogaćuje organskom materijom
– poboljšava se biološka aktivnost tla
– postižu se veći prinosi narednog useva
– utiče se na smanjenje bolesti, štetočina i korova
– doprinosi zaštiti zemljišta od erozije
Uspeh zelenišnog đubrenja zavisi od količine i kvaliteta zelene mase, što znači da posle žetve strnina, u što kraćem roku treba da se uradi obrada zemljišta i setva a po potrebi, u zavisnosti od vremenskih i zemljišnih uslova i prvo zalivanje, kako bi seme što pre niklo.
Za zelenišno đubrenje najčešće se gaje leguminozne biljke (lupina, detelina, grašak, grahorica) a mogu se koristiti i neleguminozne biljke (heljda, uljana repica, ječam, ovas). Najbolji rezultati postižu se kombinovanom setvom leguminoznih i neleguminoznih biljaka. Najbolje vreme za zaoravanje zelene mase je od četvrte do desete nedelje nakon setve ili dve do tri nedelje pred setvu glavne kulture. Obzirom da biljke imaju najviše nakupljenih hraniva pre i tokom cvetanja to je momenat kada bi bilo najbolje da se uradi kosidba i zaoravanje zelene mase.
Snježana Vujinović, dipl.inž.
Vujinović Snježana
Vujinović Snježana