Plamenjača spada među štetnije bolesti soje. S obzirom na to da se ova bolest javlja u jačem intezitetu u godinama koje su povoljne za razvoj biljke hraniteljke i kada se postižu visoki prinosi, to se često zanemaruju gubici koje ona prouzrokuje. Na osetljivim sortama i u uslovima navodnjavanja mogu da se očekuju veće štete. Plamenjača se prvo javlja na pojedinačno sistemično zaraženim klijancima oko dve nedelje posle nicanja soje. Oboleli klijanci su kržljavi sa sivozelenim listićima koji se uvijaju prema naličju lišća. Ovi simptomi često ostaju nezapaženi u polju. Kasnije se na lišću mladog troperog lišća javljaju bledozelene do svetložute pege različitog oblika i veličine.Ove pege postaju svetlomrke do tamnomrke boje oivičene žućkastom zonom tkiva. U okviru pega na naličju zaraženog lišća obrazuje se paperjasta navlaka od konidija gljive, sivkaste boje. Jače zaraženo lišće postaje hlorotično i prevremeno opada. Plamenjača može da se javi i na mahunama, najčešće bez vidljivih simptoma. Seme može da bude delimično ili potpuno zahvaćeno parazitom što je vidljivo po ispucalom i hrapavom površinskom tkivu. Parazit se održava u vidu micelije na zaraženim biljnim ostacima i na semenu soje. Prohladno (20-22C) i vlažno vreme kao i gušći usevi pogoduju razvoju bolesti. Sa starenjem biljaka lišće postaje otpornije prema palmenjači. Visoke temperature (preko 30C) i dugi periodi suše onemogućavaju širenje bolesti tokom letnjeg perioda vegetacije. Proizvodnja zdravog semenskog materijala, plodored kao i gajenje otpornijih sorti su glavne mere borbe u suzbijanju ovog oboljenja.
Gošić Slobodan
Gošić Slobodan