[Lazović – Đoković NadaUčesnik]

Nakon ovogodišnje agrohemiske analize zemljišta dobili smo rezultate čiji nam parametri ukazuju o stanju pH zemljišta, količini humusa, azota, fosfora I kalijuma. Zemljišta u Pčinjskom okrugu (opštine Vladičin Han, Surdulica, Vranjska Banja) odlikuju se lošim mehaničkim sastavom, nedostatkom humusa i organske materije. Poslednjih godina smanjenje stočnog fonda ograničilo je količinu raspoloživog stajskog đubriva. Količine koje se trenutno primenjuju daleko su niže od one potrebne i odgovaraju niskoj normi (ispod 15t/ha). Poslednjih godina se obavlja i mera kalcifikacije kiselih oraničnih površina i postavlja se pitanje njene uspešnosti sobzirom da ona mora biti adekvatno ispraćena humizacijom – upotrebom većih količina stajskog đubriva (oko 30-35t/ha), zavisno od stepena kiselosti i količine upotrebljenog krečnog materijala.
Jedno od rešenja za postojeći problem može biti zelenišno đubrenje. Sa aspekta fizičko-hemijskog stanja naših zemljišta ovaj način đubrenja ima višestruki značaj. Pre svega, zelenišna đubriva su meliorator zemljišta koja se odlikuju manjim sadržajem humusa i lošijim fizičkim osobinama.
Usevi koji se koriste za zelenišno đubrenje odlikuju se dubokim korenovim sistemom koji može da dopre i izvuče hranljive materije iz dubljeg podoraničnog sloja. Pri tome se on rastresa a u oraničnom sloju dolazi do akumulacije neophodnih biljnih hraniva.
Masa biljaka koja se zaorava je izvor organske materije – asimilativni humus, koji je deficitaran u gotovo 70% oraničnih površina na našem području. Zato pored loših fizičkih i hemijskih osobina ovo đubrenje utiče i na biološka svojstva zemljišta.
Veoma je bitno da se primenjuju leguminozne biljke za sideraciju, jer njihove kvržične bakterije na korenu utiču na vezivanje atmosferskog azota I time uticaće i na poboljšanu azotnu ishranu narednih useva. Prednosti zelenišnog đubriva koje su navedene svakako ne znače da ono ima prioritet u bilo kom pogledu u odnosu na ostala organska đubriva.
Ovde je zapravo samo reč o zelenišnom đubrivu kao alternativi nedovoljne količine drugih izvora humusa i organske materije u Pčinjskom okrugu. Pri tome se mora naglasiti da uzajamno dejstvo ovih đubriva stimuliše njihova pojedinačna delovanja. Stajnjak unet sa zelenom masom potpomaže njenu razgradnju i ubrzava njeno dejstvo. Na kraju samo napomena da bilo koje đubrenje organskim đubrivima pa ni zelenišno đubrenje ne isključuje upotrebu mineralnih đubriva, jer se oni nadopunjuju i na taj način dolazi do boljih efekata naročito u narednim proizvodnim godinama gde su cene mineralnih djubriva veoma visoke.

[Autor]

Članci