[Nikolić BiljanaUčesnik]

Lačenje je osnovna i najvažnija mera zelene rezidbe, pomoću koje se određuje i normira ukupan broj lastara i broj rodnih lastara, a samim tim i broj cvasti i grozdova na čokotu. Pomoću lačenja se može izvršiti najveća korekcija osnovne rezidbe i značajno uticati na visinu prinosa i kvalitet grožđa. Lačenje se obavlja u fazi intezivnog rastenja zelenih lastara, kada oni dostignu oko 20 cm dužine. U pojedinim mikrodepresijama, gde se često javljaju pozni prolećni mrazevi, lačenje se obavlja kasnije. Pri lačenju se pre svega uklanjaju nerodni lastari sa glave čokota, vertikalnog stabla i krakova čokota. Mladi zeleni lastari se veoma lako očenjuju, pa se lačenje može obaviti ručno ili mehanizovano. Za ručno lačenje potrebno je 2-4 radnika po ha. Na uzgojnim oblicima niskog stabla lačenje se isključivo izvodi ručno, župski i krajinski uzgoj. U špalirskim zasadima, u kojima se primenjuju uzgojni oblici sa srednje visokim i visokim stablom, lačenje se obavlja mehanizovano. Učinak rada mašine je veliki 4-6 ha. Međutim, treba naglasiti da mašine uklanjaju samo lastare koji su se razvili na glavi čokota i vertikalnom stablu čokota. Zbog toga je neophodno da se mašinsko lačenje koriguje ručno, kako bi se uklonili i svi suvišni lastari koji su se razvili na kracima čokota, na kondirima i lukovima. Na kosim ili horizontalnim kracima čokota često dolazi do razvoja većeg broja jalovaka u rodnim čvorovima. Zbog toga se oni moraju ukloniti rukom. Pri tome se vodi računa da se na čokotu ostave oni jalovaci koji treba da posluže za obnovu deformisanog kraka ili osušenog i izduženog rodnog čvora. Na kondirima i lukovima pri lačenju se uklanjaju lastari suočice, koji su se razvili pored osnovnih lastara, kao i pokoji rodni osnovni lastar ako je sklop zelene mase veoma gust. Ovaj posao mogu da rade samo kvalifikovani radnici, koji dobro poznaju uzgojne oblike i principe rezidbe. Zbog toga se lačenje najčešće svodi samo na uklanjanje suvišnih jalovaka sa glave i uspravnog dela čokota, dok se u rodnim čvorovima, na kondirima i lukovima ostavljaju svi lastari. To često dovodi do stvaranja gustog sklopa zelene mase, smanjuje se osvetljenost i promajnost u zoni grozdova i pospešuje razvoj gljivičnih bolesti. Pri lačenju se obavezno uklanjaju izdanci koji su se razvili iz podloge-korenovog stabla čokota. Pravovremeno i pravilno izvedeno lačenje značajno utiče na fiziološke procese kod vinove loze. Nakon uklanjanja suvišnih lastara ostvaruje se bolji porast osnovnih lastara i razvoj grozdova na njima. Menja se fitoklima čokota i značajno se utiče na produktivnost fotosinteze. Reguliše se visina prinosa i kvalitet grožđa, što je od posebnog značaja kod stonih sorti. Smanjuje se i utrošak sredstava za zaštitu loze. Zbog toga se u privatnim zasadima, neposredno pre prve zaštite loze, obavlja veoma detaljno lačenje i uklanjanje svih suvišnih lastara sa čokota. Odbačeni lastari se sakupljaju i iznose van vinograda. U godinama kada se zbog izmrzavanja okaca razvija mali broj osnovnih lastara lačenje se ne obavlja.

Korišćena literatura prof. Dr Nebojše Markovića, Tehnologija gajenja vinove loze

[Autor]

Članci