I pored izrazite sklonosti ka stranooprašivanju, trešnja Prunus avium L. je diploid sa malim brojem hromozoma (16) u somatskim ćelijama, iako se povremeno pojavljuju tri- i tetraploidne forme (2n=24 i 32 hromozoma). Razlog tome je sparivanje hromozoma (obrazovanje bivalenata) koje je kod unutarvrsnog ukrštanja genotipova trešnje skoro u potpunosti pravilno (hijazme se retko javljaju). Kod trešnje temperature više od 18 0C, a ne one niske mogu dovesti do poremećaja u mejozi (Knight, 1969, citat Lenander S.E.1962). S druge strane, kako navodi Mišić (2002), trešnja je često u prirodnim populacijama bila odgovorna za spontano dobijanje alopoliploidnih vrsta putem stranooprašivanja. Naime, pretpostavka je da se nastanak morfološki intermedijarne, a citološki tetraploidne (4 n) međuvrste marele (P. gondouinii Poin et Turp.) odigrao spontanom oplodnjom normalnih gameta obične višnje (P. cerasus L.) sa neredukovanim (2 n) polenom trešnje, s obzirom na veću vitalnost ovako dobijenih hibrida u odnosu na obrnuto ukrštanje (Knight, 1969, citat Hruby K., 1962). Pored toga, jedna od teorija nastanka obične višnje, alotetraploida koja je rodonačelnik najvećeg broja privredno značajnih sorti višnje, navodi kako je ona nastala ukrštanjem neredukovanih gameta stepske višnje (P. fruticosa Pall., 2n = 16, 32) i trešnje (P. avium L). Pojava sterilnosti krajnje promenljivog intenziteta kod vrste P. cerasus L. ukazuje i na njeno autotetraploidno poreklo nastanka, barem kod nekih genotipova iz smeše kolonova u prirodnoj populaciji višnje (Pandy-višnje), koje su inače rodonačelnici današnjih vodećih mađarskih sorti višnje. I u slučaju ovakvih genotipova, kao bolji oprašivači pokazale su se sorte trešnje istovremenog cvetanja kao i njeni hibridi sa višnjom-u odnosu na sorte višnje (Knight, 1969, citat Maliga P., 1954).
mr Dejan Marinković
Marinković Dejan
Marinković Dejan