Zaštitini pojas u organskoj proizvodnji

Opšte je poznato da je organska proizvodnja kontrolisana proizvodnja. Jedan od načina kontrole je prostorno razgraničenje, odnosno živi pojas oko organske površine. Živi zaštitni pojasevi sastoje se od biološki aktivnih biljaka (takozvane biljke prijatelji) koje ili okružuju ili presecaju poljoprivredne površine. Zaštitni pojas ima više uloga. To su:

 očuvanje biodiverziteta;
 odvajanje organske proizvodnje od konvencionalne;
 stočna hrana;
 biološka kontrola štetnih organizama;
 proizvodnja sirovina za tržište;
 dekorativni efekat.

Zaštitni pojasevi nisu neophodni kada postoje adekvatne fizičke barijere kao što su na primer rovovi, vetrozaštitni pojasevi, ograde, brane i slično. Fizičke barijere smanjuju rizik da organski usevi budu kontaminirani od susedne konvencionalne proizvodnje. Ukoliko postoji opasnost od kontaminacije sa konvencionalnih parcela, može se zahtevati proširenje zaštitnog pojasa.
U okviru prostornog razgraničenja živim pojasem proizvodnja mora da se odvija u skladu sa organskim metodama. Dobijeni proizvod sa tog dela parcele inače nije organski i za njega se na taj način ne može ostvariti veća cena na tržištu. Sve to opterećuje organsku proizvodnju u kojoj su troškovi rada izuzetno visoki.
Grupe biljaka koje se najčešće koriste kao biljke prijatelji jesu: aromatične, začinske, lekovite, medonosne i krmne biljke, a naročito je poželjno da su stalno cvetajuće. Biološki aktivne biljke seju se i sade na dva moguća načina. Prvi, u trakama koje su široke jedan do dva metara po obodu parcele ili na drugi način, po dužini deleći tako usev na svakih pedeset do sto metara. Razlog je što radijus kretanja predatora ne prelazi pedeset do sto metara jer većina njih ne leti, pa u velikim poljima treba više nedelja da dođu do sredine.
Ovakve zaštitne pojaseve je moguće primeniti u njivskoj ratarskoj i povrtarskoj proizvodnji. Komorač je jedna od biljaka koja se naročito predlaže za uspostavljanje živog pojasa razgraničenja konvencionalne i organske proizvodnje. To je višegodišnja biljka pa zato postoje troškovi osnovne obrade, predsetvene pripreme i setve samo prve godine. Velika nadzemna biomasa čini ovu biljnu vrstu jakim kompetitorom kada su u pitanju korovi. Zato su mere u borbi protiv korova neophodne samo u godini zasnivanja. U narednim godinama biljke obrazuju nadzemna stabla rano u proleće, a već u drugoj polovini aprila zatvaraju međuredni prostor i bujna nadzemna biomasa sprečava rast korova između redova. Korišćenje jednogodišnjih vrsta kao što je kukuruz ili suncokret nije poželjno jer se proizvodnja mora zasnivati svake godine. Prisutan je problem suzbijanja korova u usevu, što utiče na povećanje troškova proizvodnje.