Očuvanje genetskih resursa ovaca

Značaj očuvanja genetskih resursa ovaca je u sledećem: naučni, ekonomski, kulturni i istoriski. Zajednički interes svih očuvanja genofonda populacije ovaca, je kako bi se u budućnosti ostvarili interesi iz ovih pomenutih razloga.
Kad se govori o očuvanju genetskih resursa, nameće se pitanje koje populacije treba zaštititi i koju su kriterijumi za utvrđivanje i proglašavanje pojedinih rasa ugroženim i vrednim očuvanja. Prema Zakonu o stočarstvu „Ministar propisuje listu očuvanja genetskih rezervi. Pomenutim zakonom u Srbiji je predviđeno očuvanje svih rasa domaćih životinja, koje se gaje na teritoriji Republik Srbije, a posebno očuvanje autohtonih rasa. Akcenat treba staviti na pramenku jer je ona kao rasa najugroženija.
Najbolji način za očuvanje genetski ugroženih populacija ovaca je očuvanje jedinki u živom stanju, na farmama ili gazdinstvima. Prema svetskom iskustvu i prilikama kod nas broj živih ženskih jedinki jedne ugrožene populacije nesme biti manji od 1000 grla a broj ovnova nesme biti manji od 50 grla.
Jedna od ugroženih rasa ovaca je Lipska ovca, rejon rasprostranjenja lipskog soja pramenke je bio teritorija između Smedereva, Požarevca i Mladenovca. Ime je dobila po selu Lipe kod Smedereva. To je lokalni soj gruborune pramenke, koja se zadovoljava minimalnom ishranom, veoma je otporna i u lošim uslovima može obezbediti određene ekonomske koristi.
Danas na našem okrugu postoje tri stada ove rase ovaca koja je interesantna iz pomenutih razloga otpornost, ishrana, kao i subvencije koje donosi vlasniku. Odgajivači ove rase ovaca imaju 4.500 dinara po grlu podsticaj za autohtone rase i 7.000 dinara po umatičenoj ovci.